Duitsland kan 500 gigawattpiek zonnepanelen combineren met landbouw

Het Fraunhofer-Institut für Solare Energiesysteme (ISE) heeft in meerdere studies het oppervlaktepotentieel voor agri-pv in kaart gebracht. Voor het eerst werden alle soorten landbouwgrond onderzocht en werden de optimale locaties geïdentificeerd.

Enorm potentieel
Alleen al op de meest geschikte locaties van Duitsland zou 500 gigawattpiek aan zonnepanelen kunnen worden geïnstalleerd. Dit overtreft de doelen voor zonne-energie die Duitsland voor 2040 heeft gesteld. Het onderzoek biedt daarnaast gedetailleerde informatie over het agri-pv-potentieel voor individuele regio’s en steden.

De studies zijn gebaseerd op Geografische Informatiesystemen (GIS), waarvan de gegevens volgens 2 catalogi met criteria werden beoordeeld. Vervolgens zijn de beste locaties geïdentificeerd. ‘Het is de eerste studie in Duitsland die voor de identificatie van geschikte locaties alle soorten landbouwgrond bekijkt, dus permanent grasland, akkerland en blijvende teelten zoals fruitteelt, wijn of bessen’, legt onderzoeksauteur Salome Hauger uit.

2 scenario’s
Het onderzoek onderscheidt 2 scenario’s: het eerste scenario sluit gebieden uit die wegvallen vanwege harde restricties, zoals natuurreservaten. Scenario 2 sluit gebieden uit op basis van zowel harde als zachte restricties – bijvoorbeeld flora-fauna-beschermingsgebieden – en is daarom natuurvriendelijker.

In de potentieelanalyse komt naar voren dat in scenario 1 maar liefst 7.900 gigawatt aan fotovoltaïsche capaciteit kan worden geïnstalleerd, en in scenario 2 nog altijd 5.600 gigawatt. Dit is vele malen meer dan de hoeveelheid die nodig is voor de klimaatneutraliteit van Duitsland in 2045.

Beslissingsfactoren
Een tweede criteriacatalogus omvat politiek-economische en landbouweconomische geschiktheidscriteria om de meest geschikte locaties te vinden. Hierbij werd onder meer gekeken naar zonnestraling, beschikbaarheid van netaansluitingspunten en synergieën met specifieke teelten zoals wijn of fruit.

Om een gefundeerde beslissingsbasis te creëren, hebben experts uit de landbouw, wetenschap, netbeheerders en projectontwikkelaars een weging van de criteria uitgevoerd. Op basis hiervan werd een bodemgeschiktheidsindex berekend om de gebieden in vijf geschiktheidsklassen in te delen, van meest tot minst geschikt. ‘Een belangrijk resultaat van de studie is de rol van netuitbreiding: het ontbreken van netaansluitingspunten is voor veel gebieden een beperkende factor’, aldus Salome Hauger.