Zonnepaneelinstallateur failliet, maar consument moet lening Warmtefonds terugbetalen

De Geschillencommissie van het Klachteninstituut Financiële Dienstverlening (Kifid) vindt dat het Warmtefonds de lening van bijna 14.000 euro niet ongedaan hoeft te maken, ondanks dat de consumenten nooit zonnepanelen hebben ontvangen.

Zaak uitgeklaard
De consumenten sloten in december 2023 een overeenkomst met een leverancier voor 12 zonnepanelen. Voor de financiering vroegen ze een Energiebespaarlening aan bij het Warmtefonds. Na goedkeuring stelde het Warmtefonds een bedrag van 13.980 euro beschikbaar in een bouwdepot.

De leverancier stuurde een factuur van 13.930 euro waarop stond: ‘Er hebben reeds werkzaamheden plaatsgevonden’. De consumenten dienden deze factuur in bij het Warmtefonds met het verzoek om betaling.

Het Warmtefonds waarschuwde de consumenten expliciet voor het risico van betaling voorafgaand aan de werkzaamheden: ‘Wij wijzen je graag op het risico om de betaling van de factuur voorafgaand aan de werkzaamheden te voldoen. Wij kunnen helaas van de factuur niet aflezen of de werkzaamheden zijn uitgevoerd.’

Fatale afloop
Ondanks deze waarschuwing drongen de consumenten aan op betaling, waarna het Warmtefonds het bedrag overmaakte aan de leverancier. De maandelijkse termijnen werden vanaf april 2024 geïncasseerd. Op 3 juli 2024 werd de leverancier echter failliet verklaard, zonder dat de zonnepanelen waren geleverd.

De consumenten stelden dat het Warmtefonds de factuur niet had mogen uitbetalen zolang de werkzaamheden niet waren uitgevoerd. Ook verweten zij het Warmtefonds dat het geen ‘preferred suppliers’ hanteert en geen onderzoek deed naar de leverancier. Ze vorderden ongedaanmaking van de lening en terugbetaling van de reeds betaalde termijnen.

Kifid oordeelt
De Geschillencommissie Kifid oordeelt echter dat de verwijten aan het Warmtefonds onterecht zijn. Volgens de commissie heeft het Warmtefonds de consumenten duidelijk gewaarschuwd voor het risico van betaling vóór uitvoering van de werkzaamheden. Desondanks hebben de consumenten zelf aangedrongen op betaling.

De commissie stelde dat de zorgplicht van het Warmtefonds niet zo ver gaat dat het een lijst van ‘preferred suppliers’ moet hanteren of onderzoek moet doen naar door consumenten gekozen leveranciers. ‘Warmtefonds is geen partij bij de overeenkomst tussen de consumenten en de leverancier. Het is daarmee de verantwoordelijkheid van de consumenten om te besluiten met welke leverancier zij een overeenkomst aangaan,’ aldus de commissie.

Zelfstandige keuze
De commissie benadrukt dat het de verantwoordelijkheid van consumenten is om kritisch te zijn bij de keuze van een leverancier. Het enkele feit dat het Warmtefonds deels wordt gefinancierd met overheidsgelden betekent niet dat het controle uitoefent op leveranciers.

Ook de stelling dat de factuur niet marktconform was, vond geen gehoor bij de commissie. ‘Het enkele gegeven dat een derde een – op het oog – betere aanbieding heeft gekregen van een andere leverancier maakt nog niet dat de consumenten een te hoge factuur hebben ontvangen.’